Deze website is gebouwd op basis van
- de verhalen van Odilia Meyers en Hubert Ramakers, opgenomen door Bart en uitgetikt door Greet Ramakers
- interviews met Mia, Annie en Rudi Meyers, Lutgard Hermans
- genealogisch onderzoek van Greet en Bart Ramakers in de archieven van de burgerlijke stand en de parochieregisters van Eisden, Opgrimbie, Uikhoven, Neeroeteren, Dilsen, Mechelen-aan-de-Maas …
- foto’s en documenten uit de albums van Rudi, Annie, Sylvia, Theo, Mia en Leonore Meyers, en onze eigen albums uiteraard
- foto’s en genealogische gegevens uit de archieven van Fons Crijns (Opgrimbie)
- genealogische informatie van Jos Welkenhuyzen (Dilsen)
- genealogische informatie van Kris Van Rhode, verwant met de families Ramakers, Meyers en Crijns
- foto’s en relieken van de familie Knippenberg (Dilsen)
- foto’s en documenten uit de publicaties van Stichting Erfgoed Eisden, en informatie verstrekt door Jan Kohlbacher en Jackie Martens (Eisden) – het kan niet genoeg benadrukt worden welk een ongelooflijke schat aan informatie deze erfgoedvereniging heeft vergaard en geordend en opengesteld, werkelijk voorbeeldig
- publicaties ingescand door Marc Smeets (Maasmechelen)
- informatie en een foto van Pollie Gregoor
- foto’s van de familie Ramakers-Dumicz
- foto’s van de familie Smrke-Ramakers
- foto’s van de familie Vanhelden-Welkenhuyzen, bezorgd door Gaby Vanhelden
- foto’s van Jan Meyers uit Genk
- foto’s en herinneringen van Guy Bovens, kleinzoon van Zjang “de Gard” Welkenhuyzen
- foto’s van Jan Dedroog, kleinzoon van meister Zjang Dedroog en Lena van de köster
- postkaarten van Theo Meyers uit Eisden, nakomeling van Georges (Jeure) CLAESSENS op de kanaaldijk in Vucht
- reproducties van postkaarten bezorgd door Jo Walbers
- informatie van Jos Debois, kleinzoon van Pieter Joannes Debois, nonkel van pépé
- informatie en afbeeldingen van Piet Gonnissen van Heemkundige Kring De Gouden Sleutel Elen
- Henri Van de Weerd, Geschiedenis van Eelen, 1908
- Hilda Van Hoecke, Beknopte Kroniek van Hubert Van de Weerd uit Elen, 2005
- G.H. Dexters, De heerlijkheid Eisden, 1936, en diverse nota’s over het onderwijs in Eisden, uit de archieven van A. Dexters, ons bezorgd door Robert Dexters.
- Raymond Driessen, een schat aan informatie in een tiental boeken en een veelvoud van artikels over Elen
- inventarissen van Rekemse, Eisdense en Opgrimbiese notariële en schepenakten bezorgd door Kenneth Booten
- de herinneringen van Dirk Ramakers.
Aan allen hartelijk dank!
Bart & Greet
Disclaimer
Dit is een site in wording.
Vraag niet wat of hoe het gaat worden of wanneer het ooit voltooid zal zijn.
Het begon in het vermaledijde jaar 2020, waarin alles tot stilstand kwam door een virus uit het Oosten. Gedurende een prachtige lente en zomer werden we geconfronteerd met voorheen ongekende begrippen als lockdowns en gesloten grenzen en quarantaines.
Grote zekerheden verdampten snel, vrijheden die we nooit in vraag hadden gesteld bleken plots ver zoek, niemand wist nog wanneer het allemaal terug normaal zou worden, wat het nieuwe normaal zou zijn en wie dat allemaal zou betalen.
Terwijl er ongebreideld geld werd bijgedrukt om de boel draaiende te houden, en terwijl wij brave burgers allemaal thuis bleven, werden de gebreken in de wereldorde pijnlijk duidelijk. De onhoudbaarheid van de eeuwige groei van de economie, de ongelooflijke chaos in de Verenigde Staten onder Trump, de grenzen aan de wereldwijde exploitatie van de natuur en de grondstoffen, de verzuring in de social media, de gigantische impact van toerisme op steden en gemeenschappen, het bouwen van muren, het graaien en de groeiende ongelijkheid, … opeens zagen we dat het anders zou moeten. We bleven thuis in onze tuin, we zagen geen vliegtuigen meer lijnen door het zwerk trekken, we verwonderden ons over het kleinste bloempje en het olijkst twinkelende meesje. En we waren blij dat we er voor elkaar konden zijn, en dat we gezond waren.
Terug dus naar de essentie, de dingen die ons verbinden, de kleine dingen.
En zo kwam het dat ik besloot met onze ouders Odilia en Hubert terug te keren naar de tijd toen er nog geen koelkasten en airco’s waren, toen pastoors en burgemeesters iedereen op zijn of haar plaats hielden en vrijwel iedereen nog arm maar gelukkig was. Of iets van die strekking. Ik trok wekelijks naar mijn ouders om hun verhalen te registreren, oude foto’s te proberen ontcijferen, stambomen bij elkaar te puzzelen. Algauw besloot mijn zus mij op deze queeste te vergezellen, nonkels en tantes begonnen doodsbrieven en foto-albums door te geven, vrienden en internetcontacten droegen hun steentje bij en na enkele maanden werd het een schier onoverzichtelijke berg informatie, waar we hier terug een beetje orde in gaan proberen scheppen.
Hoewel we echt gebeten zijn om ons verhaal zo gedegen mogelijk te vertellen, gaan we er van uit dat er sowieso noodgedwongen zaken onopgehelderd gaan blijven. Volledigheid is geenszins de ambitie, we bouwen waar we kunnen verder op informatie die anderen hebben aangereikt, vragen opa en oma uit over de kleinste details, kijken waar we kunnen die informatie na in de parochieregisters of registers van de burgerlijke stand, maar we beseffen maar al te goed dat er in archieven nog talloze aktes en notulen en registers liggen te sluimeren, waar wij nooit enig besef van gaan hebben. De tijd is al te kort om het heden te beleven, laat staan om jezelf in het verleden te verliezen. En vervolgens: dé geschiedenis bestaat al evenmin als dé waarheid. Iedereen heeft zijn eigen verhalen en waarheden, en zelfs over simpele feitelijkheden (wie staat er op een bepaalde foto) hebben we al menige urenlange discussies gepleegd, want ook het menselijke geheugen is heel feilbaar en met decennialange tussentijd worden alle herinneringen minder betrouwbaar… vaak moet je uiteindelijk toch ergens een veronderstelling maken op basis van het gezond verstand, maar zeker ben je zelden of nooit.
Wat we wél willen, is een idee geven van hoe onze wereld tijdens het leven van opa en oma drastischer is veranderd dan ooit tevoren. Toen zij geboren werden eind jaren ’30 van de vorige eeuw, was het leven van alledag nog min of meer zoals honderden jaren eerder: landelijk, vol tradities en rituelen, in een kleine gemeenschap waar iedereen elkaar kende en steunde. Een gigantisch contrast met onze geglobaliseerde maatschappij, waarin we weliswaar met mensen over heel de wereld verbonden zijn met computers en smartphones en social media, maar waarin individualisme, eenzaamheid en zinledigheid welig tieren.
Waar dit alles ons naartoe gaat leiden? Geen flauw idee, de tocht is belangrijker dan de bestemming. Kom gewoon regelmatig eens een kijkje nemen en laat zeker iets weten als je zelf iets kwijt wil!
Bart