De familie Ramakers leefde van oudsher naast het kanaal in Eisden en was dagelijks verbonden met het wel en wee van de schippers. Deze pagina met herinneringen van Dirk is een aanzet van een uitgebreider artikel over de boten in de familie Ramakers-Meyers, gebaseerd op interviews met opa en oma.
Papa had een 8m lang jachtje gekocht in 1982 in Wessem en heeft dat ‘Odilia’ gedoopt. Ik heb dan veel van mijn technische kennis kunnen botvieren op dat bootje; de houten opbouw vervangen door een stalen, een buitenbesturing maken, … Papa deed dan het afwerken binnenin, ik heb dan later nog eens eiken deurtjes en een trapje voor in de boot gemaakt enz. We waren zowat elk weekend aan de boot bezig in Neeroeteren.
Papa, Thieu en René voeren al enkele jaren samen rond in de zomer en aan hun ligplaats in Neeroeteren hebben ze dan een helling gebouwd waar ze zelf hun eigen bootjes konden uit het water halen. Enkele jaren later hebben Jos Eyckmans van de Wodan (die daar ook met zijn boot lag) en dijkwachter Louis Janssen dat uitgebouwd en gecommercialiseerd. Er kwam dan een werkplaats aan waar later eiken trappen werden gemaakt, daar heeft nonk Rudi nog jaren gewerkt.
In 1993 verkocht papa dan zijn jachtje aan nonk Rudi, die heeft er nog tot in 2020 mee gevaren. In Brugge kocht hij de sleepboot Tadrou met erin een oude La Meuse 3 Cilinder dieselmotor. Van binnen was dat echt zeer primitief, het sprak papa aan denk ik om dat in orde te brengen. Mama zag dat niet zitten, een oude roestige boot met een oude rokende motor.
Na veel rondzoeken hebben we dan in Luik een firma gevonden die nog onderdelen had van die motor en hem kon reviseren. Bij het demonteren bleek dat de motor stuk gevroren was geweest en slecht gerepareerd. Herstellen was geen optie. Er is dan een procedure gestart tegen de vorige eigenaar, nog van ver familie van papa maar dat bleek enkel op advocaatkosten neer te komen. Dan heeft papa dat stopgezet en zijn papa en ik begonnen om de hele boot te restaureren en er een andere motor in te leggen. We hadden een mooi model sleepboot gezien in een boekje van Vereniging De Motorsleepboot en naar dat model zijn we te werk gegaan. Ik deed met papa’s hulp het technische werk; inbouwen van motor, tanks, verwarming, elektriciteit enz maar ook mijn kennis als meubelmaker werd benut, een nieuwe teakhouten stuurhut werd gezet, de binnenafwerking in massief eiken uitgevoerd enz. Daar kwam elk weekend mijn input vanuit de autotechnieken, lassen enz dus goed van pas.
Buiten het demonteren van een Mercedes Ponton 180D (en daar is het bij gebleven) heb ik geen wapenfeiten van werken aan auto’s op mijn palmares. Ik kocht later wel nog twee opduwers (Anna en Greetje) die ik zelf ook helemaal restaureerde en van een Belgische ABC dieselmotor voorzag.
Papa en ik zijn dan ook in de nederlandse vereniging De Motorsleepboot gerold, mede door Jan en Ria van de mslb Johanna. We gingen elke keer naar de Nationale Sleepbootdagen in Vianen en later ook naar Zwartsluis. Andere evenementen zoals Turnhout, Tilburg, Maasbracht, Panheel …, we waren er steeds bij . We leerden er veel mensen kennen: Frank en Annelies van de mslb Hylke (die leerde me nog ‘html’ om websites te maken) Kees en Cock van de mslb HZ8, Kees en Alie van de mslb Dreumes sr, Kees en Kiki van de mslb Knillis, Henk en Truus, …. Heel veel mensen. Ik ben dan in de PR commissie van de VDMS gestapt en heb dat enkele jaren gedaan. Ik ging dan ook naar de vergaderingen over de sleepbootdagen om onze vereniging daar beter te profileren.
Samen met papa en nog vele andere mensen hebben we in juli 2004 voor het eerst een reunie voor oude schepen gehouden in Lanklaar op de Zuid-Willemsvaart “Maasland voor L’Anker”. Dat is in totaal driemaal gebeurd, erna nog in 2006 en 2009. Een geplande editie voor 2011 is niet doorgegaan omdat het nieuwe stadsbestuur niet wilde participeren. Daar kwamen dank zijn onze contacten met de Nederlandse en Belgische verenigingen een heel pak schepen en ook publiek op af. De eerste editie hadden we zelfs een echte stoomsleepboot , de ‘Succes’ uit Visé kunnen overhalen om na jaren weer op te starten en naar Lanklaar te komen. Dat was een voltreffer.
In 2013 was mijn vrouw Lieve al een hele tijd op de sukkel met haar gewrichten en kwam dijkwachter Louis Jansen naar me toe met de boodschap dat hij zijn jacht Wodan ging verkopen. Hij was net met pensioen en wij dachten dat hij nu ging beginnen varen, maar niet dus. We hebben dan de Wodan (vroeger nog van Jos Eyckmans weet ge wel) gekocht, dat was volgens mij de beste optie om lang te blijven varen: stabiel schip met brede gangboorden en hoge relingen. De opduwers waren dan vrij snel verkocht (Greetje naar Nederland en Anna naar het Rijn- en Binnenvaartmuseum in Antwerpen te samen met mijn collectie ABC motoren). Odilia heeft meer dan ‘n jaar te koop gestaan, Kees Goudriaan heeft er nog ’n zomer mee gevaren na zijn scheiding met Kiki en de verkoop van hun mslb Knilis. Odilia is uiteindelijk naar Makkum (NL) verkocht.
